To all the boys I've loved.

Niczego w nich nie zatajam. Piszę, jakby nigdy nie mieli ich przeczytać. 

Bo też nigdy ich nie przeczytają. Przelewam na papier każdą skrytą myśl, każde spostrzeżenie, wszystko, co chowam w swoim wnętrzu. Na zakończenie zaklejam kopertę, adresuję ją, 

a potem wkładam do szmaragdowego pudełka.

*

Zależy ci tylko na chłopakach, którzy z jakiegoś względu są dla ciebie poza zasięgiem. 

A wiesz dlaczego to robisz? Dlatego, że się boisz - 

Czego się tak boisz?

*

Im więcej osób się do mnie zbliży... Tym więcej może odejść.

*

No jasne. Ni cholery się nie boisz. To pewnie dlatego tworzysz w głowie jakieś fantastyczne, wyidealizowane wizje, zamiast związać się z prawdziwą osobą.

*

Nie chciałam dłużej się bać. Chciałam być odważna. Chciałam... zacząć żyć. 

Chciałam się zakochać i być kochaną.

Jenny Han Do wszystkich chłopców, których kochałam

Karteczki z imionami są prawdziwe i napisane przeze mnie. Każda kartka to historia znajomości, która się zaczęła i skończyła. Napisałam je po to, żeby znaleźć wzór równania, które nie chce wyjść. Znalazłam wspólny mianownik. Znalazłam powtarzające się zmienne. To nie mogło się udać... 

Ciągle mam nadzieję, że kolejna karteczka nie będzie historią odłożoną do pudełka, tylko będzie dziennikiem reszty życia. Muszę tylko znaleźć nowy wzór...