If I were a boy

Czasami zastanawiam się, co by było, gdybym była chłopakiem..

Taki dzień buntu dzisiaj. 

Naprawiłabym sama rower (przykręciła koszyk z przodu) i robiła długie wyprawy po całym kraju. Jeden znajomy tak sobie ostatnio pojechał na Podlasie i Suwalszczyznę.

Cóż, zdałabym pewnie egzamin z prawa jazdy za pierwszym podejściem (nadal nie mam prawa jazdy).

Podróżowałabym za granicę do krajów, gdzie kobiety same czują się niekomfortowo. Nie chodzi tylko o kraje arabskie, gdzie kobiety nie powinny absolutnie jechać bez faceta, ale ogólnie południowe, gdzie ludzie mają większy temperament i są śmielsi w zaczepianiu. 

Najbardziej chciałabym zrobić wyprawę dookoła świata i jako facet nie potrzebowałabym towarzystwa, żeby czuć się bezpiecznie. 

Byłabym kaznodzieją, misjonarzem lub pastorem w kraju, gdzie chrześcijaństwo nie jest tak popularne. 

Ok, może mi powiesz: to żaden problem dla kobiety podróżować czy prowadzić samochód. Są też oczywiście kobiety-pastorzy czy misjonarze. Zależy to tylko od kultury i możliwości (kultura - słowo-klucz). 

Lubię być kobietą i wiem, że jestem dzielna, odważna i bystra na swój kobiecy sposób. Ale czasami moje kobiece ograniczenia wpędzają mnie we frustrację, kiedy wiem, że mogę gdzieś wyjechać tylko z mężczyzną lub jako mężczyzna.

To my, mężczyźni i kobiety, tworzymy ten świat. Możemy uczynić go bezpiecznym, szczęśliwym miejscem, gdzie będziemy mogli się rozwijać, mieszkać, bezpiecznie podróżować i czuć się komfortowo.

To my także tworzymy kulturę. Możemy respektować siebie nawzajem bez względu, czy jesteśmy kobietą czy mężczyzną. Możemy pomóc sobie nawzajem, by rozpoznać swoje powołanie i pracować w tym. 

I tak się złożyło, że popołudnie spędziłam z tymi przemiłymi kobietami na Polach Mokotowskich :) każda z nich jest wierząca, choć pochodzą z różnych wyznań. Mają swoje pasje, radości i problemy. Dzieliłyśmy się jedzeniem, radami, historiami, wspomnieniami i duchowymi doświadczeniami. 

To chyba ostatni taki piknik na trawie w tym roku... Lato się kończy powoli.