Ciemna strona Greya

Co roku na walentynki wypuszczane są komedie romantyczne i w tym roku padło na ekranizację powieści "Pięćdziesiąt twarzy Greya" (pisiont, jak popularnie się mówi ;). Od dłuższego czasu unikam oglądania komedii romantycznych, bo nie chcę się faszerować wymyślonymi historiami obcych ludzi. Ale nie tylko z tego powodu nie zamierzam czytać ani oglądać losów Greya. 

Jestem osobą wierzącą i mam przekonanie, że większość filmów czy historii, gdzie pokazuje się niemoralność i przemoc, zapisuje się w naszej psychice i wypacza naszą osobowość oraz osłabia nasze relacje z Bogiem. Poza tym jest to w przeważającej części obrzydliwe. I nie tylko ja to zauważam. O książce już jakiś czas temu z oburzeniem pisała moja koleżanka z podstawówki: jak można się zaczytywać w takich powieściach, gdzie zasadniczą treścią jest wyuzdanie i pornografia. Czytając książkę można sobie jedynie to wyobrażać, natomiast oglądając film jesteśmy bombardowani obrazem bezpośrednio. 

Psycholodzy odnaleźli także inne ciemne strony Greya. W artykule w języku angielskim już na wstępie możemy przeczytać, że nie ma żadnej szarości w "50 twarzy Greya" (gra słów ang. "gray" - szary i Grey), wszystko jest czarne. Fabuła wprowadza zamieszanie w poglądach młodych ludzi na temat miłości. Kobiety wierzą w mity, że przemoc, wykorzystywanie, manipulacja uczuciami, seksualne eksperymenty pozamałżeńskie są w porządku, wprowadzają ekscytację i dzięki uległości można zmienić bad boya i uleczyć jego emocjonalne problemy. Nieprawda, nieprawda i jeszcze raz nieprawda. Nie można stworzyć zdrowej relacji z kimś, kto jest emocjonalnie niestabilny bądź uszkodzony. Nie uleczymy kogoś przez to, że się w nim zakochamy i będziemy spełniać jego chore zachcianki. Wreszcie miłość to nie jest układ, gdzie jedna strona ma kontrolę nad drugą i narzuca jej swoje poglądy. Wielu ludzi tkwi w rozmaitych toksycznych relacjach i myśli, że wszystko jest w porządku, ponieważ odczuwa uczucia, namiętność i zależność, a tego typu filmy czy książki utwierdzają ich w tym. 

Jeśli nie oglądaliście jeszcze "50 twarzy Greya", nie róbcie tego. Są takie filmy, których się żałuje potem po obejrzeniu i trudno jest wyrzucić z umysłu sceny, których się nie chce pamiętać. Ci, co czytali książkę, potwierdzą moje słowa. A jeśli mimo to zamierzacie, to robicie to na własną odpowiedzialność.